ΥΠΑΙΘΡΙΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΠΡΩΤΗ
ΤΩΝ ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΝΗΣΩΝ

 

Αγίασμα Της Αγίας Φωτεινής της νήσου Πρώτης των Πριγκηποννήσων.

Εκ της Ιεράς ακολουθίας του υπαιθρίου Εσπερινού εις το Αγίασμα Της Αγίας Φωτεινής της νήσου Πρώτης των Πριγκηποννήσων.

Πρίγκηπος, 29η Ιουλίου 2021.
 

ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΝΣΑΣΑΣ
ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ
 

 
Η απροβλεπτος μέχρι προ διετίας μόλις πανδημία των ημερων μας,  μας στέρησε και τον σεβαστό και πολυφίλητο αδελφό μας, Μητροπολίτη Κινσάσας Νικηφόρο,τον Μικραγιαννανίτη,τον υποδειγματικό μοναχό και ιερέα, τον σπάνιο Διδάσκαλο και Σχολάρχη της Αθωνιάδος, τον κατά κυριολεξίαν θυσιαστικό ιεραπόστολο Αρχιερέα και μέχρι θαυμασμού σεμνό και ταπεινό Άνθρωπο και γόνο σεβασμίας πολυτέκνου οικογενείας.

Της ευλογημένης αυτής οικογενείας τον νεώτερο υιό, τον επίσης σπάνιο σε Χάρι Θεού και ήθος Ευαγγελικό πεφιλημένο μου ιερομόναχο Νεκτάριο, είχα την ευλογία να χειροτονήσω εις Διάκονον (1992) και εις Πρεσβύτερον (1994). 

Αδελφικός φίλος μου μισού αιώνος ο Νικηφόρος, από αυτούς που δεν ξεπερνούν τα πέντε δάκτυλα, ο γινώσκων τα κατ’εμέ εσώτατα και αείποτε πλησίον μου δια της προσευχητικής του μνήμης και της Ευαγγελικής παραμυθίας του αλλά και της μυστηριακής του επιστηρίξεως κατά τους περισπασμούς της αθλιότητος του νυν καιρού. 

Το παλαίφατο Πατριαρχείον Αλεξανδρείας στερείται ενός, θα τολμούσα να πώ, ανεπαναλήπτου εν πολλοίς Αρχιερέως,του επί σειράν ετών αυτοθυσιαστικώς διακονήσαντος το ιεραποστολικό του χρέος, προκειμένου το Φώς Χριστού,να φαίνη εις το διηνεκές τον εν Αφρική λαόν Του. 

Αιωνία αυτού η μνήμη! 

+ Ο Πριγκηποννήσων Δημήτριος 

Πρίγκηπος, 28η Ιουλίου 2021.

Αιωνία αυτού η μνήμη!

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΝΣΑΣΑΣ
ΚΥΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ

Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής του εξ ημών μεταστάντος αειμνήστου Μητροπολίτου Κινσάσας κυρού Νικηφόρου, ετέλεσε σήμερα Σάββατον, 31ην Ιουλίου 2021, εν τω Ι.Ναώ της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πριγκήπου, ο Ποιμενάρχης ημών Σεβ. Μητροπολίτης Γέρων Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος, αδελφός εν Χριστώ και φίλος του μεταστάντος.

       Αιωνία αυτού η μνήμη!

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως.

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΝΑΫΔΡΙΟΝ
ΤΩΝ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ & ΕΛΕΝΗΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΝΗΣΩΝ
 

          ΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΤΩΝ ΡΩΜΗΩΝ ΑΛΙΕΩΝ     

 
Παραθαλάσσιος Εσπερινός εις το απέριττον Ναύδριον των Ισαποστόλων Βασιλέων Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, «το Παρεκκλήσιον των Ρωμηών Αλιέων», εις τιμήν και μνήμην Του Ιδρυτού της Πόλεως, Ούτινος τας Προς Κύριον Αγίας πρεσβείας επεκαλέσθημεν δι’ ημάς και τα καθ’ ημάς, και κατά το εφετεινόν θέρος.



Πρίγκηπος, 14η Ιουλίου 2021


 
 Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
 

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ - ΚΥΡ. ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΝΗΣΩΝ
 

          Ο Σεβ. Μητροπολιτης Γέρων Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος ετέλεσε την Θείεν λειτουργίαν του Σαββάτου των Ψυχών, 19ης, και της Κυριακής της Πεντηκοστής, 20ης Ιουνίου, εις τους Ιερούς Ναούς της Επαρχίας αυτού, του Αγίου Νικολάου Χάλκης και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τελέσας το προβλεπόμενον τρισάγιον εν τω κοιμητηρίω της Αγίας Βαρβάρας Χάλκης, αναγνώσας δε γονυκλινώς εν Πριγκήπω, και τας θεοπνεύστους ευχάς του Εσπερινού του Αγίου Πνεύματος, υπέρ ελέους ημών πάντων, των εν πολλαίς αμαρτίαις, και υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των εξ ημών μεταστάντων πιστών.     

 Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
 

ΟΜΙΛΙΑ
 
 ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΝΗΣΩΝ
 
 κ.κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
 
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΔΙΑΚΟΝΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ
 
ΤΟΥ κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΡΑΤΖΙΚΟΥ

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Χριστός Ἀνέστη!

          Ὁ Ἀναστάς Χριστός κατά τήν ἐφετεινή Ἁγία Πασχαλινή περίοδο πού εἰσέτι διερχόμεθα ἐπιδαψιλεύει εἰς τήν καθ'ἡμᾶς Θεόσωστο Ἐπαρχία τῶν Πριγκηποννήσων, τήν ἰδιαιτέρα πνευματική χαρά τῆς εἰς Διάκονον χειροτονίας τοῦ ἀγαπητοῦ ὑποδιακόνου Βασιλείου, εὐλαβοῦς καί πιστοῦ γόνου τῆς Πριγκήπου. Καί μάλιστα κατά τήν σημερινή ἑόρτιο ἡμέρα τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ Ἱδρυτοῦ τῆς Βασιλευούσης Πόλεως τῶν πόλεων, τῆς καί γενετείρας ὅλων μας Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί τῆς μακαρίας μητρός αὐτοῦ Ἁγίας Ἑλένης, εἰς τήν ὁποίαν ἡ συνείδησις τῆς Ἐκκλησίας ἀποδίδει  τήν αἴσθησιν τῆς μεγαλυτέρας χαρᾶς τῆς ζωῆς της «ὅτε εὗρε τόν Τίμιον Σταυρόν». Ἡ πρώτη μου, λοιπόν, εὐχετήρια σκέψις  εἶναι, Βασίλει,  ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ νά εἶναι καί τῆς δικῆς σου ἱερατικῆς ζωῆς τό στήριγμα καί ἡ παραμυθία.

          Χαίρει ἀσφαλῶς σἠμερα καί ἡ ἐλαχιστότης μου προσωπικῶς μεγάλη ὄντως χαρά ἐκ τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ ἐκκλησιαστικοῦ γεγονότος τῆς συνεχίσεως τοῦ μυστηρίου τῆς μεταδόσεως τῆς Θείας Χάριτος. Νοιώθω δέ, ἐξ ἀφορμῆς αὐτοῦ,  ὅτι ὁ Ἐπουράνιος Θεός ἀνταποκρίνεται δαψιλῶς εἰς τίς προσευχητικές μου προσδοκίες, τίς ὁποῖες διετύπωσα πρό τριετίας κατά τήν ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεώς μου ὡς Μητροπολίτου Πριγκηποννήσων.

          Ἐν ἐπιγνώσει, ἀδελφοί μου, τῶν συνθηκῶν ζωῆς τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί τῆς περί αὐτήν Ὁμογενείας μας, ἀσφαλῶς δέν ἐπέτρεψα εἰς ἐμαυτόν νά ὁμιλήσῃ κατά τήν ἐνθρόνισιν διά στόχους καί σχεδιασμούς, τούς ὁποίους ἡ ἀπολύτως ἐμφανής συρρίκνωσις  τῆς Ὁμογενείας μας, καί ὄχι μόνον,  καθιστᾷ κατά τήν ἐποχήν αὐτήν ἐκ τῶν πραγμάτων ἀνέφικτους.

          Κατά τήν ἱερά ἐκείνη ἡμέρα τῆς ζωῆς μου, Πασχαλινῆς καί τότε περιόδου,  ἐπικαλέσθηκα μόνον τό Ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὥστε ἡ ἀείποτε ἀγαθή δόσις Του πρός τούς πιστῶς δεομένους νά καταστήσῃ ἐκκλησιαστικῶς καί πνευματικῶς, εἰ δυνατόν,  καρποφόρο τήν φιλάνθρωπο  μέριμνα καί τήν ἐν γένει ποιμαντική μου διακονία. Ὅλως ἰδιαιτέρως ηὐχἠθην ὑπέρ τῆς ἐνισχύσεως τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Μητροπόλεως δι'ἐμπλουτισμοῦ τοῦ ἱεροῦ κλήρου αὐτῆς ἐπ'ὠφελείᾳ  ψυχικῇ τοῦ ὀλιγοστοῦ ἀλλά πιστοῦ καί παραδοσιακοῦ  λαοῦ τῶν Πριγκηποννήσων.

          Σήμερα, μέ ἀξιώνει ὁ Θεός νά προσφέρω εἰς τήν διακονίαν τοῦ μικροῦ  αὐτοῦ ποιμνίου τῆς Ἐπαρχίας, τόν τρίτον ἐπί πλέον κληρικόν μετά τόν Πρωτοσύγκελλον Ἀρχιμανδρίτην π. Διονύσιον  καί τόν Πρωτοπρεσβύτερον π. Θωμᾶ.

Ἀγαπητέ μου Ὑποδιάκονε Βασίλειε,    

          Εἶσαι προσφιλής υἱός εὐλαβῶν γονέων, πού ἰδιαιτέρως ἐκτιμῶ, ἀλλά καί φερώνυμος ἐγγονός τοῦ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένου ἀειμνήστου Πρεσβυτέρου Βασιλείου Καρατζίκου, εὐόρκως ἱερατεύσαντος ἐνταῦθα ἐπί μίαν πεντηκονταετίαν καί πλέον. Διαθέτεις, κατά ταῦτα, ἱερατικές καταβολές καί εὐδιάκριτη οἰκογενειακή εὐαγωγία. Αὐτήν, ὅπως καί τήν σεμνότητα τοῦ ἤθους σου, πέραν τῶν ἀγαθῶν μαρτυριῶν καί συστάσεων, τήν διακρίνω καί προσωπικῶς κατά τήν διαρρεύσασα σύν Θεῷ τριετία τῆς ταπεινῆς ποιμαντορίας μου ὡς Μητροπολίτου τῆς γενετείρας σου. Γιά αὐτό καί νοιώθω καί  τήν ἑτοίμη  διάθεσι τῆς ψυχῆς σου νά ὑπηρετήσῃς μέ τήν σεμνότητα, τήν μειλιχιότητα καί τήν ἀπερήφανη στάσι τοῦ χαρακτῆρός σου τήν Ἐκκλησία μας ὡς Διάκονος αὐτῆς.

          Θέλω νά γνωρίζῃς ὅτι ἡ στιγμή αὐτή  τῆς χειροτονίας σου εἶναι ἡ ἱερωτέρα στιγμή  τῆς ζωῆς σου. Νά τό θυμᾶσαι καί νά εὐγνωμονῇς τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος  σἐ καταξιώνει πρός τοῦτο.

          Ὃμιλῶν γιά τό μυστήριο  τῆς Ἱερωσύνης ὁ Μέγας Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καί Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μᾶς διδάσκει ὅτι κατ'οὐσίαν  διά χειρός τοῦ κανονικοῦ Ἐπισκόπου, Αὐτός ὁ Θεός τό πᾶν ἐνεργεῖ. Λέγει ὁ Ἱερός Πατήρ:

«Τοῦτο ἡ χειροτονία ἐστί, ἡ χείρ ἐπίκειται τοῦ ἀνδρός, τό δέ πᾶν ὁ Θεός ἐργάζεται καί ἡ αὐτοῦ χείρ ἐστιν ἡ ἁπτομένη τῆς κεφαλῆς τοῦ χειροτονουμένου, ἐάν ὡς δεῖ χειροτονεῖται"    (Εἰς τάς Πράξεις, Ὁμιλ. ΙΔ΄, P.G. 60,116∙ βλ. καί Ὁμιλ. ΙΕ΄, P.G. 60,119).

          Ἐντός ὀλίγου, λοιπόν, διά τῆς ἐπιθέσεως τῆς χειρός τοῦ Ἐπισκόπου σου καί τῆς ὑπ'αὐτοῦ ἐπικλήσεως τῆς Θείας Χάριτος τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, θά λάβῃς τόν πρῶτον βαθμόν τῆς ἱερωσύνης καθιστάμενος Διάκονος.

          Πέραν τῶν ἀνωτέρω, σέ προτρέπω, Βασίλειε, νά καλλιεργῆς κατά τήν ἱερατική σου ζωή τόν φόβο καί τή ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μυστικῶς  θά ἐνδυναμώνῃ καί τήν πρός Αὐτόν  Πίστιν σου πού εἶναι ἡ μεγαλυτέρα καί ὑπερλογος δύναμις τῆς ψυχῆς μας.

          Καί ἐάν πορεύεσαι μέ πίστι καί ἀγάπη καί φόβο Θεοῦ, τότε θά ἀγαπᾷς καί τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι δικαιοῦνται νά ἐπιζητοῦν πρότυπα εὐσπλαγχνίας καί ἀγαπητικῆς συγχωρητικότητος καί ἀνοχῆς. Εὔχομαι τέτοιο πρότυπο νά καταστῇς κατά τούς καιρούς αὐτούς  τῆς ἐμφανοῦς πνευματικῆς ξηρασίας.

          Πρόσελθε, λοιπόν, μετά πολλοῦ φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης διά νά λάβῃς τήν Χάριν τήν Θείαν. Αὐτή εἴη  πάντοτε μετά σοῦ. Ἀμήν.
 

--------------------------------------------------------

Σεβασμιώτατε Γέροντα Μητροπολίτα Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριε,

Ίσταμαι ενώπιόν σας, σε έναν ιερό ναό και έναν τόπο που είναι συνυφασμένος με όλη τη ζωή μου. Με το παρελθόν μου, με την παιδική ηλικία μου, με τη νιότη μου. Με θυμάμαι, παιδί ακόμα, που έψαλλα σιγανά τα απογεύματα περπατώντας από τον ναό προς το σπίτι το προκείμενο του Εσπερινού «το έλεος σου κύριε καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου». Λόγω της μικρής μου ηλικίας δεν το καταλάβαινα με το μυαλό. Ωστόσο, μιλούσε στην ψυχή μου, για την οποία ο καρδιογνώστης Θεός είχε προγράψει την πορεία της.

Η απόφασή μου να διακονήσω το ιερό θυσιαστήριο ήρθε στα σαρανταπέντε μου χρόνια όχι τυχαία. Κοιτάζοντας προς τα πίσω πλέον αναγνωρίζω την κάθε απόφαση, την κάθε συμβουλή, την κάθε εικόνα που με οδήγησε σε αυτήν την απόφαση. Ο παππούς μου, πατήρ Βασίλειος Καρατζίκος, ιερεύς στην Πρίγκηπο, αποτέλεσε μια εμβληματική μορφή στη ζωή μου. Θυμάμαι ότι μύριζε λιβάνι. Άνθρωπος που αγαπούσε την Εκκλησία και περνούσε πολύ χρόνο μέσα σε αυτή. Ο παππούς μαζί με τους συνεφημερίους του κρατούσαν ζεστό το θυμιατό της εκκλησίας, ασίγητη την καμπάνα και ανοιχτά τα βιβλία του αναλογίου.

Ευγνωμοσύνη οφείλω στους γονείς μου, Χαράλαμπο και Μαρία Καρατζίκου. Η ευλάβειά τους, ο βίος τους και η παρουσία τους στη ζωή της Εκκλησίας ήταν τα φώτα πορείας στη ζωή μου. Ο πατέρας μου με τον ενεργό ρόλο του στα κοινά και η μητέρα μου με την σιγαλή ευλαβή παρουσία διατήρησαν μέσα μου δυνατή την αίσθηση του ανήκειν στην Εκκλησία και -πότε με το λόγο, πότε με την πράξη τους- με δίδαξαν ορθοδοξία αλλά και ορθοπραξία.

Ευτύχησα να έχω μια ευλαβέστατη σύζυγο, τη Λαβίνια, η οποία γνωρίζοντας τη μύχια επιθυμία μου να ιερωθώ, μου αναζωπύρωνε την αγάπη για την Εκκλησία, έστεκε δίπλα μου σε όλες τις ανηφόρες της ζωής ενισχύοντάς μου την πίστη και την αγάπη στον Θεό. Η Λαβίνια όχι μόνο δέχτηκε ασμένως να πορευθεί μαζί μου στην νέα μας ζωή, αλλά και με στηρίζει στη μελέτη μου και αναλαμβάνει εν πλήρει επιγνώσει και την δική της αποστολή πλέον, ως πρεσβυτέρα.

Ο υιός μου Αιμίλιος άκουσε ενθουσιωδώς την απόφαση για την ιεροσύνη. Σε αυτόν διέκρινα τον ενθουσιασμό των παιδιών που κρατώντας βάγια καλωσόριζαν τον Κύριο, όταν Αυτός εισόδευε στην Ιερουσαλήμ. Γιατί τα παιδιά αναγνωρίζουν την ιερότητα των στιγμών, και βλέπουν τις αντανακλάσεις της Βασιλείας σε κάθε απόφαση ζωής.

Όλοι οι άνθρωποί μου, ζώντες και ιερώς κεκοιμημένοι, κράτησαν αναμμένο τον άνθρακα της πίστης μου στον Θεό, οι πρώτοι με την ζωή τους και το λόγο τους, οι δε με τα αποτυπώματα που άφησαν στην συνείδησή μου.

Ο άνεμος όμως που πύρωσε αυτόν τον άνθρακα της πίστης φύσηξε πριν μερικά χρόνια. Εσείς, Σεβασμιότατε Πάτερ και Δέσποτα, πυρώσατε την πίστη μου και μου εμπνεύσατε την επιθυμία περπατήσω ως κληρικός στο στενό δρόμο που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού. Εσείς μας δείχνετε δρόμους στα αδιέξοδα και στέκεστε μπροστά, για να προχωρούμε σε ανηφόρες και στενωπούς. Με ενθαρρύνατε και με καθοδηγήσατε. Φροντίσατε δε, κατά πάντα και δια πάντα σοφά και διακριτικά επιστρατεύοντας τους ανθρώπους που διακονούν στην Ιερά Μητρόπολη Πριγκηποννήσων.
 

Την αγωνία μου για να διακονήσω εν επιμελεία και τάξη ως κληρικός την αγκαλιάσατε πριν αυτή προλάβει να μου δημιουργήσει οποιοδήποτε άγχος. Υπό την καθοδήγησή σας ο Πανοσιολογιώτος Αρχιμανδρίτης π. Διονύσιος Τζίτζος, ο και Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων, και ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Δημήτριος Τσιρόπουλος με υπευθυνότητα και αδελφική αγάπη με μύησαν στο δαιδαλώδες αλλά συναρπαστικό τυπικό των ιερών ακολουθιών. Υπό την άγρυπνη μέριμνά σας ο Μουσικολογιώτατος Πρωτοψάλτης, κ. Μιχαήλ Αναστασιάδης, προφρόνως με δίδαξε τους ήχους και τους δρόμους του ψάλλειν.

Η πρόεδρος και τα μέλη της εφοροεπιτροπής της Πριγκήπου στάθηκαν δίπλα μου. Δεν είναι μόνον άνθρωποι που βρίσκονται ψηλά στη συνείδησή μου αλλά και χριστιανοί που με την ευλάβεια και το θυσιαστικό πνεύμα τους μού έδιναν το παράδειγμα του προσφέρειν και προσφέρεσθαι.

Ίσταμαι ενώπιόν σας σε έναν ιερό ναό και έναν τόπο που είναι συνυφασμένος με το μέλλον μου. Με την προσευχή σας και την καθοδήγησή σας ζητώ να γίνω εργάτης στον αμπελώνα του Κυρίου. Σε αυτόν τον αμπελώνα που, όσο ξερό και αν είναι το χώμα του, εσείς ξέρετε πώς να τον κάνετε να βγάζει γλυκό καρπό.

 

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ & ΕΛΕΝΗΣ
ΜΕ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΔΙΑΚΟΝΟΥ
ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΝΗΣΩΝ

Ἐν ἀτμοσφαίρᾳ ἀναστασίμου χαρᾶς καὶ βαθείας συγκινήσεως ἐτιμήθη ἐν τῇ καθ' ἡμᾶς ἱστορικῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει ἡ ἑορτὴ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Ἰσαποστόλων καὶ θεοστέπτων βασιλέων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης, καθ' ἣν ἐτελέσθη ὑπὸ τοῦ σεπτοῦ ἡμῶν Ποιμενάρχου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γέροντος Πριγκηποννήσων κυρίου Δημητρίου ἡ εἰς διάκονον χειροτονία του π. Βασιλείου Καρατζίκου, γόνου λευϊτικῆς οἰκογενείας, καταγομένου ἐκ Πριγκήπου.

Η Α. Σεβασμιότης, ο Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Γέρων Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος, εν μέσω ικανού εκκλησιάσματος, προέστη εν τω προαυλίω χώρω του Ι. Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πριγκήπου της Ι. Ακολουθίας της Αναστάσεως και της εν συνεχεία πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἀπηύθυνε πατρικοὺς λόγους πρὸς τὸν χειροτονούμενον, τονίσας ὅτι εἶναι ὁ τρίτος κατὰ σειρὰν νέος κληρικός, ὁ ὁποῖος ἔρχεται νὰ καλύψῃ τὰς λειτουργικὰς ἀνάγκας τῆς Μητροπόλεως κατὰ τὰ τρία ἔτη τῆς εὐλογημένης ποιμαντορίας του, ἐνῷ ὑπεγράμμισεν ὅτι ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου θὰ εἶναι ἐντεῦθεν πηγὴ δυνάμεως καὶ ἀντιλήψεως κατὰ τὴν ἱερατικήν του ζωὴν καὶ διακονίαν.

Ὁ νέος διάκονος ηὐχαρίστησεν ἐκ βάθους καρδίας τὸν Σεβασμιώτατον Ποιμενάρχην, ὅστις ἐνέπνευσεν εἰς αὐτὸν τὴν ἱερατικὴν κλίσιν καὶ ἐνηγκαλίσατο αὐτὸν ἐξ ἀρχῆς μετὰ πατρικῆς στοργῆς καὶ ἀγάπης.

Συμπροσευχόμενοι παρέστησαν κατὰ τὴν χειροτονίαν τοῦ νέου κληρικοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Μελίτων καὶ ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἀραβισσοῦ κ. Κασσιανός.

Κατὰ τὴν δοθεῖσαν, τηρουμένων τῶν προβλεπομένων ὑπὸ τῆς πολιτείας μέτρων πρὸς ἀποτροπὴν τῆς περαιτέρω διασπορᾶς τῆς μαστιζούσης ἡμᾶς πανδημίας, δεξίωσιν ἐν τῇ αἰθούσῃ τελετῶν τοῦ Μητροπολιτικοῦ Μεγάρου, .....

... ὁ σεπτὸς ἡμῶν Ποιμενάρχης ἐξέφρασε, ἐν πνεύματι εὐχαριστίας πρὸς τὸν Κύριον, τὴν χαρὰν αὐτοῦ διὰ τὴν εἰσαγωγὴν εἰς τὰς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου ἑνὸς ἱκανοῦ καὶ κατὰ πάντα ἀξίου νέου καὶ δὴ εἰς καιροὺς χαλεποὺς διὰ τὴν ἐνταῦθα Ὁμογένειαν καὶ τὴν Μεγάλην Ἐκκλησίαν, ἀναφερθεὶς παραλλήλως εἰς τὸ καθῆκον τοῦ Ἐπισκόπου νὰ ἐξετάζῃ τοὺς ὑποψηφίους κληρικοὺς, ὥστε νὰ εἶναι κατάλληλοι, δυνάμενοι νὰ διακονήσουν εὐόρκως χωρὶς νὰ ἐκθέτουν τὴν Ἐκκλησίαν. 

 

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως



21 ΜΑΪΟΥ 2021
 

Ι. ΑΡΧΑΙΟΝ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΠΡΙΓΚΗΠΟΥ - 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020.

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ